بهترین‌های زمانه
فرهنگ > ادبیات - دکتر محمدحسن مقیسه:پسندی که شهری بسوزد به نار ا گرچه سرایت بود بر کنار؟ حادثه دلخفرهنگ > ادبیات - دکتر محمدحسن مقیسه:
پسندی که شهری بسوزد به نار ا گرچه سرایت بود بر کنار؟
حادثه دلخراش است و دردزا، از هر نوعش، با هر شكلش و در هر زمينه و شغلي كه باشد؛ به ويژه آنكه نمادش هر روز چون آيينه اي در برابرت قد افراشته و تاريخي داشته باشد بيش از نيم قرن، در ذهن با تجربه شهري كهن چون تهران و از لحظه هاي شيرين مردمي بگويد كه چقدر ذوق كرده بودند از ديدن نخستين آسمانخراش شهرشان، همان كه 54سال پيش قد كشيد و چقدر خاطره در ذهنشان نشاند؛
خصوصاً آنكه روزي قهرمان ناميراي كشتي شهرشان، جهان پهلوان تختي، در هنگامه زلزله بوئين زهرا از پايش گذشت و مردم به پاس امانتداري او در گلريزاني كه به راه انداخته بود، از پنجره هاي اين ساختمان كه در آن روزگاران بلندترين سازه شهر بود، برايش اسكناس به پايين انداختند و.... و بسي از خاطره هاي ديگركه اكنون نه از آن تاك نشان هست و نه از تاكنشان.
و چه خوب بود كه دفتر اين همه خاطره به خوبي و خوشي ختم مي شد اما حالا كه نشاني از آن همه خاطره و خبر خير نيست، ما هستيم و جوانمردي هاي آتش نشانان جسور و باغيرت كه رزمندگان اين روزهاي صحنه هاي خون و خطرند؛ جان نثاراني كه فداكاري مي كنند تا مردم شهرشان فدايي اين ضربت هاي ناگهاني و ناپروا نشوند و نيز ما هستيم و مردمي كه موقعيت شناسند و مهربان، همان ها كه بيدرنگ آستين هاي همت و ايثار را بالا زدند تا خون خود را نثار هموطناني كنند كه به زخم اين وحشت گرفتار آمده اند.
بايد ستود فرزندان فداكار و كاري اين سرزمين را در هنگامه هاي هول و هراس و ستايش كرد مردماني را كه از سر عطوفت و مهر و گذشت در انديشه جانبخشي به همنوعانشان هستند و بزرگ داشت آنهايي را كه هنوز و تا هميشه و تا هر جا و هر وقت پاي كارند تا روزهاي آفتابي آرامش و آبي آسايش در هر صبح و شام بر دامن شهر بنشيند؛ پر بار و پايدار. اينان كيانند؟ بهترين هاي زمانه خود.
- پژوهشگر حوزه فرهنگ و ادبيات
