پائولو کوئلیو از کتاب تازه‌اش می‌گوید | هیچ فیلمی بهتر از کتاب نیست

پائولو کوئلیو از کتاب تازه‌اش می‌گوید | هیچ فیلمی بهتر از کتاب نیست

فرهنگ > ادبیات - همشهری آنلاین:نویسنده نامدار برزیلی دو سال پس از «جاسوس» با رمانی تازه از خاطره‌های دوران جوانی خود به بازار کتاب با
فرهنگ > ادبیات - همشهری آنلاین:
نویسنده نامدار برزیلی دو سال پس از «جاسوس» با رمانی تازه از خاطره‌های دوران جوانی خود به بازار کتاب بازگشته است.

به گزارش همشهري آنلاين به نقل از هفته نامه تايم، پائولو كوئليو كه تمام دنيا او را با «كيمياگر» مي شناسند، از پرفروش ترين نويسندگان دنياست. او در كتاب تازه اش «هيپي» سراغ دهه 1970 رفته و دوران جواني خود را به گونه اي ديگر روايت كرده است. كوئليوي 71 ساله اين روزها در خانه اي در ژنو سوئيس روزگار مي گذراند و در گفتگو با لوكاس ويتمن، خبرنگار تايم درباره شكل هاي مختلف عشق و دليل تبديل نشدن كتاب به فيلم سخن گفته است.

  • رمان تازه شما «هيپي» بر اساس تجربه هايتان از آمريكاي جنوبي و اروپايي دهه 1970 شكل گرفته است. چرا در اين دوران سراغ آن رفتيد؟

ما توان شنيدن حرف هاي همسايه هاي خودمان را از دست داده ايم. گفتگوها از روي ادب و احترام اما سرانجام كار صرفا نشنيدن صداي ديگران است. لحظه اي در زمان بود كه ما سرشار از اميد شده بوديم و مي خواستيم دنيا را عوض كنيم.

  • فكر مي كنيد زندگي هيپي سويه اي تاريك هم دارد؟

اگر منظورتان مواد مخدر و مسائل جنسي است، من آن را سويه تاريك ماجرا نمي دانم. پول هاي فراوان براي تبليغ جنبه هاي مخرب مواد مخدر براي مردم دنيا هزينه مي شد كه البته خطرناك هم بود اما خطر آن براي دنيا امروز بيشتر است.

  • نسل شما در فهم كدام ويژگي جامعه شكست خورد؟

نسل من فهميد كه يك هيپي هميشه هيپي است. البته من امروز نمي توانم اينجا در سوئيس در خانه ام بنشينم و همچنان هيپي باشم اما ارزش هايم همچنان همان است: زندگي آسان، تغذيه سالم و احترام گذاشتن به زنان. نسل من به ارزش ذهن و علاقه به سفر كردن رسيده بود اما وقتي نوبت به حمايت از خودمان رسيد، برقرار كردن آشتي ميان اين دو سخت بود.

  • آيا رئيس جمهوري دونالد ترامپ نماينده سويه ديگر فرهنگ هيپي است؟

درباره ترامپ حرفي ندارم. او يك مشكل آمريكايي است. متنفرم از اينكه مردم درباره كشور من حرف مي زنند و شروع مي كنند به نظر دادن درباره شيوه حل مسائل آن. مردم بايد ياد بگيرند بدون مسئول دانستن آمريكا درباره همه چيز چگونه به زندگي خود ادامه دهند.

  • نكته هاي كليدي درباره شخصيت اصلي «هيپي» كه جواني است به نام پائولو و همسفرش كارلا چيست؟

ما دو نفر بوديم كه به شدت نسبت به زندگي و تمام موقعيت ها كنجكاوي نشان مي داديم. كارلا همان كسي است كه با او به نپال بروم. من هم رفتم چون معتقد بودم تجربه مهم ترين بخش زندگي است و هنوز هم هست. كارلا و من مي توانستيم سفر كنيم و دوست داشتيم خودمان را به خطر بيندازيم. داستان كتاب درباره به زندان افتادن و شكنجه شدن من است، چون ديكتاتوري نظامي آنجا حرف ما را نمي فهميد.

  • آيا خودتان هم مثل زوج كتاب عاشق شده ايد؟

يادم نمي آيد عاشق نبوده نباشم. عشق شكل ها مختلف دارد؛ عشق به ديگري، عشق به دانايي و عشقي كه وراي هر چيز ديگر مي رود. حالا كه حرف از عشق شد، خوب است بدانيد من 38 سال است ازدواج كرده ام و نمي توانم زندگي ام را بدون همسرم ببينم. هر شب كه به خواب مي روم، به چهره او مي نگرم كه خوابيده است. با خودم مي گويم: «خداي من، اين بزرگ ترين لطف زندگي من است؛ پيدا كردن كسي كه دركم مي كند.»

  • به 30 سال پيش كه بنگريم و زمان منتشر شدن معروف ترين كتاب شما «كيمياگر»، تغيير در زندگي را چگونه توصيف مي كنيد؟

«كيمياگر» همه چيز زندگي مرا دگرگون كرد. 40 ساله بودم و اين فرآيند به تدريج اتفاق افتاد. به همين دليل زمان لازم را براي كنار آمدن با شرايط داشتم. از هيچ به كلي پول رسيدم اما مشاعرم را از دست ندادم. آنچه شما نياز داريد، آزاد كردن روح است؛ همان كاري كه من الان انجام مي دهم و اميدوارم تا روزي كه زنده ام بنويسم.

  • فكر مي كنيد بخت ديدن فيلمي بر اساس يك از كتاب هاي شما را داشته باشيم در آينده نزديك؟

نه. هرگز كتاب هايم را در قالب فيلم تصور نكرده ام. شايد خيلي احمق بودم يا مغرور كه وقتي «كيمياگر» در آمريكا منتشر شد، تمام حقوق آن را به هاليوود فروختند. تبديل شدن يك كتاب به فيلم آن را بهتر نمي كند. كتاب چيزي است كه خيال را در خواننده شبيه سازي مي كند و فيلم همه اينها را در اختيار بيننده قرار مي دهد.