خبرگزاری فارس ـ فاطمه ملکی؛ با اشتیاق و بدون خستگی نشسته و بر حاشیه‌های پارچه رنگی سوزن می‌زند؛ سوزن را از کنار دوخت قبلی دوباره ب

خبرگزاری فارس ـ فاطمه ملکی؛ با اشتیاق و بدون خستگی نشسته و بر حاشیه‌های پارچه رنگی سوزن می‌زند؛ سوزن را از کنار دوخت قبلی دوباره بر تنه پارچه می‌نهد؛ طرح می‌دهد با نخ‌های رنگی که بر روی پارچه نمود، داشته باشد.

 

 

سوزن‌دوزی هنر بیشتر زنان بلوچی است؛ آنها از نوجوانی این هنر را از مادران خود می‌آموزند و سپس وقتی مادر شدند، فرزندان وارث این هنر هستند؛ آماده کردن لباس، پرده و رومیزی و دیگر وسایل تزئینی راهی برای امرار و معاش برخی‌ از آنهاست؛ هنری که جایش در پشت ویترین‌های شهرمان خالیست.

وقتی پای حرف این هنرمندان می‌نشینی، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، حرف‌هایی که باید شنیده شوند؛ یکی از این بانوان هنرمند بلوچ درباره سوزن‌دوزی می‌گفت: این هنر را از مادرم آموختم و امروز با همین کار به معیشت خانواده کمک می‌کنم.

این بانو که در یکی از روستاهای نیکشهر زندگی می‌کند، از پول کمی که در ازای این همه زحمت می‌کشد، گله‌مند است و می‌گوید: گاهی لباس‌های سوزن‌دوزی شده  را 50 تا 100 هزار تومان می‌فروشم. با توجه به پول پارچه و نخ و وقتی که گذاشته می‌شود، مقدار کمی پول برایمان می‌ماند.

زنان بلوچ لباس کودکان را هم سوزن‌دوزی می‌کنند

به نظر می‌رسد، بانوان هنرمند روستایی به دلیل عدم دسترسی آسان به بازارهای شهری و همچنین وجود مشکلات اقتصادی گاهی مجبور هستند، هنر دست خود را ارزان بفروشند. در واقع خلأ بازاریابی برای هنر و لباس‌های بومی سیستان و بلوچستان وجود دارد.

این هنر نیاز به تقویت و احیا دارد، تا گامی بر پرداختن به دغدغه رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر اقتصاد مقاومتی برداشته شود که این امر عزم ملی و حمایت ارگان‌های دولتی را می‌طلبد.

 

در پایان این متن، جملاتی از مرحوم فرج‌الله سلحشور را می‌آوریم که وی درباره لباس بلوچ و طرح‌هایی که زنان روی آن می‌نگارند، گفته بود: «لباس سیستان و بلوچستان لباس بسیار ارزشمند، اصیل با معیارهای مذهبی است؛ لباس زنان بلوچستان طوری دوخته شده که زنان حجاب کامل دارند و این ارزش‌ یک لباس است.»

انتهای پیام/ج