علامت خالکوبی روی دست ترانه علیدوستی که تصویر آن منتشر شده است نشان مشهور جنبش فمنیستی و یک زیرشاخه شاخص آن است.

به گزارش سیتنا، در میان تصاویری که از نشست خبری عوامل فیلم فروشنده با حضور اصغر فرهادی، شهاب حسینی و ترانه علیدوستی منتشر شد عکسی وجود دارد که در آن آستین پیراهن ترانه علیدوستی بازیگر این فیلم قدری بالاتر از معمول رفته و نقش یک تتو بر ساعد وی مشخص شده است که نشان مشهوری از جنبش فمنیستی است.

اما ترانه علیدوستی در واکنش به انتقادهای فضای مجازی به این تتو، در صفحه شخصی خود در اینستاگرامش نوشت: برای مخالفت با واژه‌ی فمینیسم، بهتر است ابتدا معنی دقیق آن را بدانیم. «فمنیست: شخصی که به برابری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هر دو جنس معتقد است»
(از کتاب همه باید فمینیست باشیم، نوشته‌ی چیماناندا انگوزی آدیچی)

اگر سوء تفاهم یا واهمه‌ای از این کلمه دارید به جای اتکا به روایت رسانه ‌هایی که عمری است اخبارمان را تحریف و روند رسیدن اطلاعات به ما را مهندسی می‌کنند، از گوگل استفاده کنید. خودتان تحقیق کنید و اگر فمینیسم همان فرقه‌ی عقده‌گشایانه‌ی مردستیز و خانمان برانداری بود که در گوش ما خواندند، باز آن را پس بزنید.

مبارزه با سکسیسم فقط در جهت زنان نیست. مبارزه با نقشهایی است که جای اینکه خود انتخابشان کنیم جامعه و فرهنگ از پیش آن را به ما تحمیل کنند. فقط چون زن یا مرد هستیم. برچسب‌هایی روی زنان و مردان هست که الزاما واقعیت ندارند. نیازی نیست ما این چرخه بیمار را بازتولید کنیم.

اگر زنی انتخاب کند که خانه دار باشد این انتخاب حق اوست و قابل احترام.
اگر مردی انتخاب کند وظیفه کار بیرون را داشته باشد این حق اوست
مساله این است که مردان و زنان خودشان بنا به فردیتشان تصمیم بگیرند میخواهند چگونه زندگی کنند، نه اینکه جامعه از روزهای ابتدای کودکی رفته رفته ما را به جبر در این نقشها قرار بدهد. و کم کم طلبکار شود و این نقشها را از ما بخواهد.

این شوخی کودکی مان یادتان هست؟ «پسرا شیرن، مثل شمشیرن. دخترا بادکنکن، دست بزنی می‌ترکن»

اینگونه متل‌ها فرهنگسازی نامنصفانه‌ای بود برای کودکانی که هنوز حتی تفاوتهایشان با هم را نمی‌شناختند. کار فمینیسم نزدیک کردن مرد و زن به هم است نه جنگ انداختن بین آنها. فمینیسم یعنی حق هر انسان فارغ از جنسیتش، این است که فردیتی داشته باشد و طبق آن زندگی‌ای که دوست دارد را برگزیند. می‌خواهد ان زندگی خانه‌داری باشد و لذت بچه بزرگ کردن و غذا دادن به همسر، می خواهد آن زندگی در راستای شغلی باشد که دوست دارد، و می‌خواهد هر دو با هم باشد یا حتی هیچکدام نباشد. مساله فقط این است: جامعه نباید بنا به جنسیت اعضایش را دسته‌بندی و برای حقوقشان تبعیض قائل شود. ما گاهی با شوخیهای نا به جا هم به چرخه این روند بیمار کمک میکنیم.

من و همسرم هر دو شاغلیم، هر دو درآمدمان را برای زندگیمان خرج می‌کنیم، هر دو در بزرگ کردن فرزندمان نقش برابر داریم، و هر دو بخشی از نظافت خانه را هم به عهده می‌گیریم. ما مبارزه با سکسیسم را اینطور آموخته‌ایم.

به این دلایل من خودم را قطعا فمینیست می‌دانم، فمینیسم معرف اتحاد و انصاف است. من فمینیستم و کاش شما هم فمینیست باشید، یا بشوید.

انتهای پیام