فرهنگ > هنر - همشهری آنلاین:نمایش «از زیر زمین تا پشت بام» در دهمین شب از جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در حالی روی صحنه‌ی بدون دکور ر

فرهنگ > هنر - همشهری آنلاین:
نمایش «از زیر زمین تا پشت بام» در دهمین شب از جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در حالی روی صحنه‌ی بدون دکور رفت که نخست تماشاگران را گریاند و در پایان با خنده‌ی روی لب آن‌ها را بدرقه کردند.

به گزارش ایسنا، افسانه ماهیان در حالی «از زیر زمین تا پشت بام» را در این دوره از جشنواره کارگردانی کرد که پیش از این نیز تجربه ای دیگر را با اجرای «هم هوایی» روی صحنه برده بود.

• آشنایی با جشنواه بین المللی تئاتر فجر

سعید زارعی، هوتن شکیبا و الهام کردا، مارین ون هولک «از زیر زمین تا پشت بام» داستان را به صورت مونولوگ روایت می کنند.

گروهی جوان ایرانی با تشکیل یک باند موسیقی زیرزمینی، برای موفقیت بار سفر می بندند و با استفاده از ویزائی توریستی در ابتدا و در ادامه به شکل غیرقانونی، در نیویورک ساکن می شوند و در هر مکانی که می توانند اجراهایی را برگزار می کنند.

این جوانان در یک ساختمان سه طبقه در نیویورک با یکدیگر زندگی می کنند، تا این که یکی از اعضای باند به نام رفیع، اول دوستان خود را می کشد و سرانجام با شلیک یک گلوله به زندگی خود نیز پایان می دهد.

الهام کردا در نقش خواهر رفیع (قاتل)، هوتن شکیبا در نقش دوست رفیع و دیگر اعضای گروه که به قتل رسیده اند، سعید زارعی تنها نجات یافته آن قتل عام و یکی از اعضای باند موسیقی زیرزمینی و «مارین ون هولک» دوست یکی دیگر از کشته شدگان در سالن استاد سمندریان در ایرانشهر به بیان این اتفاق از دید خود می پردازند.

علاوه بر تاخیر حدود 20 دقیقه ای برای آغاز این اجرا و پُر شدن سالن به اندازه ای که برخی تماشاگران روی زمین نشستند. حضور بازیگران از ابتدای اجرا در میان تماشاگران نیز قابل توجه بود. همچنین ترجمه مونولوگ ها برای تماشاگران خارجی در سالن به صورت بالا نویس نشان داده می شد و بازیگران چندین بار در زمان اجرای مونولوگ های خود از تماشاگران سوال هایی پرسیدند و هر کس می توانست جواب می داد.

استفاده از تلفن همراه توسط بازیگران در حین اجرا نیز نکته ی قابل توجهی در این اجرا بود.

«از زیر زمین تا پشت بام» نوشته «مهین صدری» در حالی شب گذشته با دو اجرا در جشنواره حضور داشت که در اجراهای پیش از آغاز جشنواره، صابر ابر، نقش پوریا و تنها کسی که از کشتار در نیویورک نجات یافته است را بازی می کرد.

نکته جالب توجه در این اجرا آن جاست که پس از بیان همه ی اتفاقات تلخ و ناگوار رخ داده برای خانواده و دوستان این چهار نفر، در آخر داستان تنها بازمانده آن کشتار یاد نخستین اجرای زیرزمینی خود می افتد با اجرای زنده یک گیتاریست و خوانندگی یک دختر بچه با لباس محجبه ی مدرسه ای به زبان انگلیسی ترانه ای را اجرا می کند که با توجه به صدای پخته و گرم آن کودک، تماشاگران با تشویق زیاد رضایت خود را نشان می دهند و با شادی از سالنی بیرون رفتند که تا چند دقیقه قبل از آن، عمق زندگی تلخ افرادی که غیرقانونی به خارج از کشور مهاجرت می کنند، را به نظاره نشسته بودند.

******

«لوسیا» نمایش دیگری بود که در بخش مسابقه تئاتر جوان به روی صحنه رفت، اما چندان در جذب مخاطب موفق نبود.

این تئاتر از استان تهران به کارگردانی شهاب مهربان پور، داستان بردارکشی را روایت می کرد که در بازی های آن از عنصر آب، استعاره از پاکی، بهره زیادی گرفته بود تا گناهی نابخشودنی را بهتر به نمایش بگذارد.

لوسیا که در سالن سایه تئاتر شهر به روی صحنه رفت، تماشگران زیادی داشت که بیشترین آن ها، گروه های تئاتر استان ها بودند که به تماشای اثر رقیب خود نشستند، با این حال این کار هنرمندان جوان استان تهران چندان نتوانست با مخاطب ارتباط برقرار کند، به گونه ای که برخی از آن ها با وجود فریادهای بازیگران در سالن نمایش به خواب رفته بودند.

سپهر زمانی، نیکان راست قلم، جواد پولادی، امیر محمدی، فاطیما بهارمست و ساناز طاری از بازیگران این نمایش بودند.

******

در ادامه نمایش های سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر، شامگاه 10 بهمن ماه نیز گرجستان نیز اثر دیگری را به روی صحنه برد که «روان پریشی 4.48» نام داشت، این اثر، بیماری افسردگی را در زنی به نمایش می گذارد که در آستانه خودکشی است.

روان پریشی با بازی دو زن گرجی همراه است که دو وجه از شخصیت یک زن در تقابل عشق و نفرت را نمایش می دهد.

این تئاتر گرجی که زمان نمایش آن با تغییراتی همراه شده بود، روز گذشته مقابل داوران بین المللی جشنواره در دو اجرا به روی صحنه تالار «هنر» رفت که با استقبال شماری از این داوران نیز روبرو شد، درحالیکه تماشاگر ایرانی ارتباط زیادی با موضوع و دیالوگ های ترجمه شده آن برقرار نکرد.

روان پریشی یک اثر پر دیالوگ همراه با موسیقی دلهره آور و اجرای بیمارگونه بازیگران آن بود تا افسردگی را به تماشاگر بهتر القاء کند. نمایش از طراحی صحنه بسیار ساده ای بهره برده که تداعی کننده رویای یک بیمار افسرده در آستانه رهایی از جسم بود.

بیشتر مخاطبان روان پریشی بدون داشتن بلیت به تماشای این اجرا نشستند، هنگام آغاز نمایش همهمه جمعیت در بیرون سالن نیز باعث شد صدای بازیگران که میکروفونی همراه نداشتند، به خوبی شنیده نشود و چندین بار تذکر داده شود. صدای ضعیف بازیگران گاهی با موسیقی نیز تلفیق شده بود که امکان شنیدن آن نبود. با این حال بالانویس که ترجمه متن نمایش را به دو زبان فارسی و انگلیسی نشان می داد، باعث شد این مشکل چندان حاد جلوه نکند.

روان پریشی 4.48 اثر سارا کین است که ماکاناتسولشویلی از گرجستان آن را کارگردانی کرده و روسودان ماکاشویلی و ماریان کیتیان بازیگران آن بودند.